Meconium is de eerste ontlasting van een pasgeboren baby. Soms poept een baby al voor of tijdens de bevalling. Er zit dan meconium in het vruchtwater. De baby kan dit voor of tijdens de bevalling inademen (aspireren). Dit kan na de geboorte ernstige ademhalingsproblemen veroorzaken. We noemen dit het meconiumaspiratiesyndroom (MAS).
Kenmerken, evt met alleen illustratie
- Snelle ademhaling (tachypneu)
- Intrekkingen van de borstkas
- Kreunen
- Bleke of blauwe huidskleur
Oorzaken
Vóór of tijdens de bevalling, poept de baby soms in het vruchtwater. Het is niet helemaal duidelijk waarom dit gebeurt. Het kan zomaar gebeuren, maar het kan ook een teken zijn dat het niet goed gaat met uw baby, dat uw baby stress heeft. Bij 10 tot 15 procent van de geboortes zien we dat er meconium in het vruchtwater zit. Het komt meestal voor bij baby’s die op tijd of overtijd zijn geboren (37 tot 41 weken of meer dan 42 weken). Bij een langere zwangerschapsduur neemt de kans op meconium in het vruchtwater toe.
Onderzoeken
Röntgenfoto van de longen
Bloedonderzoek (bloedgas)
Behandeling
Deeltjes meconium kunnen de kleine luchtwegen verstoppen. Daardoor kan uw baby na de geboorte ademhalingsproblemen hebben en ondersteuning nodig hebben bij de ademhaling. Dit kan variëren van een klein beetje ondersteuning via een neusbril tot veel ondersteuning waarbij de ademhaling van uw baby wordt overgenomen door een beademingsmachine. Eventueel wordt er surfactant gegeven aan uw baby. Dit is een stof die het lichaam zelf ook aanmaakt en die helpt de kleine luchtwegen goed open te houden. De surfactant wordt direct in de longen gegeven. De ademhalingsondersteuning kan dan vlot worden afgebouwd. Bij sommige kinderen moet de toediening van surfactant na zes tot twaalf uur herhaald worden. Meestal wordt er ook antibiotica gegeven via een infuus. In sommige ernstige gevallen, kan het nodig zijn om een tijdelijke behandeling met een kunstlong (ECMO) uit te voeren.
Zelf doen en zorgen voor jezelf
Als uw baby MAS heeft, kan dit voor u als ouder een spannende tijd zijn. Wat zullen de gevolgen zijn voor mijn baby en hoe gaat u hiermee om als ouder? U kunt dit soort vragen altijd met de arts/PA, de verpleegkundige of maatschappelijk werker bespreken.